De fanclub bestaat 14 jaar!
De Fan Club Barcelona is op 9 april 1999 opgericht en met afstand Barça's grootste fanclub buiten Catalonië. Met o.a. het fanclubmagazine, de fanreizen, landelijke bijeenkomsten, een eigen club card en de actuele website is zij ook meteen de meest actieve penya (fanclub) van onze Catalaanse trots. Fan Club Barcelona bestaat nu 14 jaar! Het nummer 14 is voor altijd verbonden aan Johan Cruijff, die als speler én als trainer grote successen met FC Barcelona behaalde. Het grappige is dat Cruijff bij Barcelona speelde met nummer 9, maar toch altijd verbonden blijft met het rugnummer 14. We zijn heel blij dat de Blaugranas ons dit jaar een kampioenschap en een Champions League kado gaan geven voor het jubileum ;-) Dit 14-jarig jubileum hadden wij nooit kunnen vieren zonder onze trouwe leden, veelal steunend vanaf het eerste jaar. Wij hopen de komende jaren vele successen met Barça te kunnen delen met u als fan. Op naar het derde lustrum!
14 jaar voetbalhistorie!
Dat de Fan Club Barcelona in 1999 is opgericht is geen toeval. Er spelen op dat moment veel Nederlanders in Camp Nou. De fanclub valt gelijk met de neus in de boter, onder leiding van Louis van Gaal wint Barça de landstitel. De trainer lijkt er een sport van te maken om zoveel mogelijk Nederlanders te contracteren. Dit leidt tot spanningen binnen de club. Als Van Gaal in mei 2000 opstapt, luidt dat de aftocht in van veel Nederlanders. Ronald de Boer, Ruud Hesp en Winston Bogarde vertrekken. Daarentegen wordt Marc Overmars voor maar liefst 40 miljoen Euro overgenomen van Arsenal. Met ook nog Patrick Kluivert, Frank de Boer, Michael Reiziger, Boudewijn Zenden en Philip Cocu aan boord is FC Barcelona oranje gekleurd. Prijzen worden er helaas niet gewonnen. In vijf jaar tijd wordt geen enkele trofee behaald. Wel worden jeugdspelers als Xavi Hernández, Carles Puyol, Víctor Valdés en Andrés Iniesta worden ingepast. Het opzetten van de inmiddels wereldberoemde jeugdopleiding (La Masia), destijds door Johan Cruijff, heeft de basis gelegd voor de vele successen die gaan volgen.
In de zomer van 2003 vindt er een opmerkelijke transfer plaats, Frank Rijkaard wordt aangesteld als nieuwe trainer van FC Barcelona. De oud-speler van o.a. AC Milan en Ajax is kort daarvoor nog met Sparta Rotterdam uit de Eredivisie gedegradeerd, maar voorzitter Laporta stelt Rijkaard aan op advies van Johan Cruijff. Er ontstaat weer een Nederlandse enclave met de spelers Michael Reiziger, Edgar Davids, Giovanni van Bronckhorst, Philip Cocu en Henk ten Cate als assistent-trainer. Meest opvallende aankoop is Ronaldinho. De balkunstenaar heeft indruk gemaakt bij Paris Saint-Germain en wordt voor 28 miljoen Euro overgenomen. In het tweede seizoen onder Rijkaard worden in tegenstelling tot het eerste seizoen wel successen behaald. Met de aankopen Deco en Eto`o wint FC Barcelona de landstitel. In het seizoen 2005/2006 wordt er naast de landstitel en de Spaanse Supercup eindelijk weer een Europese prijs gepakt. Met Mark van Bommel in de gelederen, wint Barça de Champions League door in Parijs te winnen van Arsenal. Op dat moment is de nog jonge Lionel Messi al bezig om een basisplaats te veroveren. Rijkaard en Ten Cate zijn lyrisch over de kleine Argentijn. Onder de vleugels van Ronaldinho kan Messi langzaam in zijn rol van superster groeien. Toch pakt Barça in het seizoen 2006/2007 alleen de Spaanse Supercup. De club besluit dan ook om flink te investeren voor het daaropvolgende seizoen. Thierry Henry, Éric Abidal, Gabriel Milito en Yaya Touré worden toegevoegd aan de selectie. Het wordt niet alleen een seizoen zonder Nederlandse spelers maar ook zonder prijzen. Frank Rijkaard wordt bedankt voor bewezen diensten en de clubleiding stelt Pep Guardiola aan als nieuwe trainer.
Een geweldige zet, zo zal blijken. Met de Catalaanse topspelers en de Argentijn Messi worden maar liefst drie prijzen gewonnen (Champions League, landsitel en de Copa del Rey). Het nieuwe Dream-Team speelt herkenbaar voetbal, ook wel tiki taki genoemd vanwege het snelle rondgaan van de bal. Met Messi als absolute sterspeler wint Barça drie landstitels op rij. Tussendoor winnen de Blaugranas en passant twee maal de Wereldbeker voor clubteams, de Champions League, twee keer de Europese Supercup, de Copa del Rey en drie maal de Spaanse Supercup. In deze periode van successen staat er maar een Nederlander onder contract, in de zomer van 2010 tekent Ibrahim Afellay een contract bij de Catalaanse club. Ondanks enkele goede optredens is wel duidelijk dat hij tekort komt voor een basisplaats in het sterrenessemble.
Na het afscheid van Pep Guardiola in 2012 als trainer van Barça, schuift de clubleiding Tito Vilanova naar voren als hoofdtrainer. Al snel in het seizoen neemt FC Barcelona een flinke voorsprong op Real Madrid. Ook in Europa gaat alles prima, tot AC Milan in de heenwedstrijd van de achtste finales wint met 2-0. Bijna niemand heeft er nog geloof in dat de ploeg dit recht gaat trekken in de return. Maar toch bereiken de Catalanen de kwartfinales door thuis met 4-0 te winnen. En zo hopen we als Fan Club Barcelona dat er dit jaar weer een Champions League mag worden toegevoegd aan de al uitpuilende prijzenkast in het Camp Nou.
Nummer 14!
Welke spelers van Barça hadden, gedurende het bestaan van de fanclub, de eer om het veld te betreden met nummer 14 op het shirt? We kijken terug tot 1999, het oprichtingsjaar van de fanclub, inmiddels al jaren de grootste penya (fanclub) van FC Barcelona buiten Catalonië.
Emmanuel Amunike (1999/2000)
Emmanuel Amunike speelt in 1999, het jaar dat Fan Club Barcelona werd opgericht met nummer 14. De Nigeriaanse spits is al jaren een opvallende speler voor hij bij FC Barcelona terecht komt. Zo wint hij met Nigeria in 1994 de Afrika Cup en in datzelfde jaar wordt hij verkozen tot Afrikaans Voetballer van het jaar. Na in 1996 Olympisch goud te hebben gewonnen met de Nigeriaanse voetbalploeg mag de destijds 25-jarige aanvaller zijn handtekening zetten onder een contract bij FC Barcelona. Bij Barça komt de Nigeriaan weinig aan spelen toe door zware knieblessures, die hem ook het WK van 1998 kostten. In het seizoen 1996/97 kwam Amunike nog tot negentien competitiewedstrijden en één doelpunt in de Primera División. In de drie seizoenen daarna speelt Amunike echter geen enkel competitieduel meer. Na vijf operaties aan zijn knie, overwoog de Nigeriaan in juli 1999 serieus zijn loopbaan als profvoetballer te beëindigen. Het is altijd zonde geweest dat de speler zoveel blessureleed heeft gekend, want hij had veel in zijn mars. In het jaar waarin Fan Club Barcelona werd opgericht komt Amunike in conflict met het bestuur van FC Barcelona. Hij wilt tweehonderdduizend gulden aan compensatie van de clubleiding voor de kosten die hij had gemaakt voor de behandeling van zijn knie. Uiteindelijk herstelt Amunike toch nog van zijn blessure en het conflict tussen hem en FC Barcelona is daarmee uit de wereld. In april 2000 traint hij weer mee met het eerste elftal, maar de Nigeriaan speelt geen competitiewedstrijd meer voor FC Barcelona. Wel speelt hij twaalf minuten mee in de gewonnen finale van de Copa de Catalunya tegen CE Mataró. In 2000 vertrekt Amunike transfervrij naar Albacete, waar hij tot 2002 blijft. Na een seizoen bij Al-Wehdat in Jordanië, beëindigt Amunike in 2004 zijn loopbaan als profvoetballer.
Gerard López (2000 t/m 2005)
Het blaugrana met nummer 14 is vanaf het seizoen 2000/2001 voor maar liefst vijf seizoenen verbonden aan Gerard López. De Catalaan loopt de jeugdopleiding van FC Barcelona door, maar na een goed seizoen in Barça B te hebben gespeeld vertrekt Gerard naar Valencia. Dit komt omdat toenmalig trainer van FC Barcelona Louis van Gaal onvoldoende speelmogelijkheden ziet voor de jonge middenvelder. Bij Valencia kan Gerard in zijn eerste seizoen geen potten breken, en de club besluit dan ook om hem te verhuren aan Deportivo Alavés. Daar doet de middenvelder veel ervaring op aangezien de Andalusische club dan nog actief is op het hoogste niveau. Na de verhuurperiode speelt Gerard een geweldig seizoen bij Valencia. De ploeg reikt zelfs tot de finale van de Champions League, waarin het kansloos verliest van Real Madrid. Op weg naar die finale won Gerard van zijn oude club FC Barcelona. De clubleiding van de Catalanen zijn inmiddels meer dan overtuigd van de kwaliteiten van Gerard en koopt hem voor ruim eenentwintig miljoen Euro over van Valencia. Na een stabiel eerste seizoen blijkt ook het nummer 14 voor Gerard geen geluk te brengen. Blessure op blessure volgt, waardoor de middenvelder zijn topjaar bij Valencia nooit heeft kunnen waarmaken in het shirt van Barça. In 2005 mag hij van de clubleiding vertrekken en AS Monaco pikt de speler transfervrij op. Bij de Franse club speelt hij maar veertien wedstrijden, en daarna gaat het bergafwaarts in een moeilijke tijd voor Gerard. Zijn broer Sergi (voormalig speler van FC Barcelona) pleegt in 2006 zelfmoord na een periode van depressies. Na avonturen bij Recreativo Huelva en Girona besluit Gerard een punt achter zijn loopbaan te zetten.
Santiago Ezquerro (2005/2006)
Na furore te hebben gemaakt bij Athletic de Bilbao vertrekt Santiago Ezquerro in 2005 transfervrij naar FC Barcelona. Omdat veel rugnummers al verwezen zijn aan andere spelers krijgt de spits nummer 14 achter op het shirt. Ook voor de Spanjaard brengt dit nummer weinig geluk, na een seizoen met twaalf duels en maar twee doelpunten besluit Ezquerro dan ook voor een ander rugnummer te kiezen. Daardoor is er in het seizoen 2006/2007 geen enkele speler met rugnummer 14 in de selectie van FC Barcelona. Voor Ezquerro brengt de wisseling van rugnummer weinig succes. De spits weet in twee jaar tijd maar een keer het net te vinden.
Thierry Henry (2007-2010)
In de 14 jaar dat Fan Club Barcelona nu bestaat is Thierry Henry wel de beste speler geweest die het rugnummer 14 heeft gedragen. De Fransman komt na een periode van succes bij Arsenal (waar hij ook met rugnummer 14 speelde) al binnen als een vedette. Het is dan ook niet meer dan logisch dat de Fransman kiest voor rugnummer 14. Na de jeugdopleiding van AS Monaco te hebben doorlopen speelt de aanvaller vijf seizoenen voor de Franse club om vervolgens te worden opgepikt door Juventus. Bij de 'Oude Dame' kan de Fransman zijn draai niet vinden en dus besluit zijn landgenoot Arsène Wenger hem te kopen. De Franse coach wil successen behalen bij Arsenal en ziet Henry dan ook als een welkome versterking. Bij de Engelse topclub scoort Henry aan de lopende band, in totaal 174 keer in 254 wedstrijden. Geflankeerd door Dennis Bergkamp vormt hij een fantastisch aanvalskoppel en de prijzen liegen er niet om. Henry verovert met Arsenal twee keer het landskampioenschap, drie maal de FA Cup en drie keer de Community Shield. In 2006 verliest Henry de finale van de Champions League van zijn latere werkgever FC Barcelona. Overigens is Henry in die tijd niet bezig met een vertrek uit Londen, hij verklaart zelfs nooit meer voor een andere club te willen voetballen. Maar dan in de zomer van 2007 komt het nieuws naar buiten dat Barça zich versterkt met Henry. In Camp Nou zijn dan ruim 30.000 mensen aanwezig om hem een warm welkom te geven. De transfer pakt uitstekend uit voor de erelijst van Henry. In drie seizoenen tijd wint de Franse aanvaller alles wat een speler op clubniveau maar kan winnen. De bijdrage van Henry is groot, de aanvaller speelt tachtig wedstrijden en scoort daarbij vijfendertig keer. De avonturier in Henry kan in 2010 niet langer in toom worden gehouden, de Fransman ziet een droom vervuld als hij aan de slag kan gaan als profvoetballer in Amerika. Inmiddels is Henry bezig aan zijn derde seizoen in de Amerikaanse hoofdstad. Tussendoor keerde hij nog even terug bij zijn oude liefde Arsenal.
Javier Mascherano (2010-heden)
Na het vertrek van Henry kon het rugnummer 14 aan iemand anders worden toebedeeld. De vaste waardes in het elftal wilden allemaal hun eigen rugnummer behouden, dus was het de eer aan nieuwkomer Javier Mascherano om met rugnummer 14 te gaan spelen. De Argentijn komt in de zomer van 2010 over van Liverpool. Mascherano heeft zich in vier seizoenen Premier League ruimschoots bewezen als verdedigende middenvelder. FC Barcelona moest dan ook diep in de buidel tasten om hem over te nemen van Liverpool, met de overgang is dertig miljoen Euro gemoeid. El Jefecito (Het Baasje), zoals zijn bijnaam luidt, maakt de transfersom meer dan waar. Met mooie tackles en hard werken verovert hij de harten van de supporters. Mede door zijn veelzijdigheid speelde Mascherano tot nu toe tachtig competitiewedstrijden. Onder trainer Pep Guardiola werd de Argentijn al in de achterste linie opgesteld en ook onder Tito Vilanova vervult hij vaak de vacature van centrale verdediger.
