31-03

Arsenal-Barcelona 2-2

De vooraf bestempelde kraker tussen de gunners en blaugranas heeft woensdagavond alle beloften voor een spannend avondje Champions League voetbal ingelost. Met een 2-2 gelijkspel zullen de mannen van Guardiola vooraf hebben ingestemd, maar gezien het wedstrijdbeeld had Barça een dikke overwinning moeten halen in het Emirates Stadium.

In de eerste twintig minuten heerste er een ware storm in Noord-Londen. Het was niet het regenachtige weer, het was de ploeg van Pep Guardiola die huishield in het zestienmetergebied van doelman Almunia, die als enige Arsenal speler bij de les was op het openingsoffensief van Barcelona. Na 10 minuten konden er zes (!) grote doelkansen worden genoteerd. Dat er geen van één in ging, was aan de Arsenal goalie en de scherpte van Messi, Ibrahimovic, Xavi te danken. Het Emirates Stadium wist niet wat het overkwam, een balpercentage van 70% voor de uitspelende ploeg! Pas in de 22^e minuut kon Samir Nasri een eerste doelpoging namens Arsenal noteren. Langs de lijn had coach Wenger het zwaar om zijn ploeg overeind te houden. Arsenal kreeg met een gele kaart voor aanvoerder Fabregas nog een domper te verwerken want de kaart betekende een schorsing voor de return. Arshavin en Gallas moesten geblesseerd opgeven, wat de moraal in het team een deuk van jewelste gaf. Barça rook haar kans, maar kon door slordig afwerken het verschil in klasse niet op het scorebord uitdrukken.

Dat deed het wel in de eerste minuut van de tweede helft. Meteen vanaf de aftrap wist Piqué met een diepe bal Ibrahimovic op Almunia af te sturen. De Zweed was nu eens trefzeker en lepelde de bal keurig over de doelman in het lege doel. Bevrijd door de zo belangrijke uitgoal deed Barça bewonderenswaardig geen concessie aan de tactiek. Het hield de pressie op de middenvelders van Arsenal en ging het op zoek naar de genadeslag. Even was er de grote kans voor Bendtner, die snoeihard op Valdés inkopte, maar in de 59^e minuut was opnieuw Zlatan die zijn tweede kon scoren. Welhaast een kopie van de eerste, al was nu Xavi de aangever en was de afwerking overduidelijk, snoeihard in het dak van het doel.

De veilige marge van twee was bij Barça het sein om het gas iets wat terug te nemen en de controle op de wedstrijd te houden. Iets wat normaliter in het weekend in de Primera División wel is toevertrouwd, maar in de Champions League heersen andere regels, zeker tegen Engelse opponenten die van geen opgeven weten. Busquets heeft het geweten, want één slippertje in een verder uitstekende wedstrijd kostte Barça de aansluitingstreffer. De ingevallen Walcott speelde zijn directe tegenstander Maxwell uit en klopte Valdés. Arsenal rook haar kans en zette nog eens aan, daar waar Barcelona aanvallend geen stempel meer kon drukken. Ook de wissel Henry voor Ibrahimovic had geen enkele waarde. De controle op de wedstrijd slipte uit de handen van Guardiola, die niet adequaat reageerde. Dat deed ook de merkwaardig fluitende scheidsrechter Massimo Bussacca niet, want hij moet de enige op het veld zijn geweest die een overtreding van Puyol zag, toen hij Fabregas een schot op doel belette. Met een rode kaart en penalty werd Barcelona zwaar gestraft. Fabregas had er geen boodschap aan en schoot de bal onberispelijk hard tegen de touwen. Zo hard, dat zijn blessure hem weer parten speelde en de wedstrijd strompelend moest staken. Barcelona, met Milito voor Messi, consolideerde het gelijkspel tot aan het einde en gaat met tweeledig gevoel naar huis. Zo goed zijn, en dan toch het kaas van het brood laten eten. Laat het een waarschuwing zijn voor de return en een mogelijke (halve) finale.

Opst: Valdés; Alves, Puyol, Piqué, Maxwell; Keita, Busquets, Xavi; Pedro, Ibrahimovic (75. Henry), Messi (85. Milito)