27-04

Open brief Bartomeu aan alle Barcelonistas

“Ik wil mij richten tot iedereen die van Barça houdt, omdat het een deel van ons uitmaakt en ons levend doet voelen. Op momenten van plezier wegens successen, maar ook, en misschien wel juist, op moeilijke en verdrietige momenten wegens een nederlaag, en op momenten waarop schokkend nieuws het hart raakt, zoals dat van het tragische overlijden van Tito Vilanova.

Ik wil met je praten over Tito, want herinneringen aan hem ophalen is de beste troost die we hebben en het beste eerbetoon dat we kunnen brengen. Ik heb het geluk gehad met hem over voetbal en het leven te praten, om momenten te delen die ik nooit zal vergeten, en ik zou graag een wat dieper aspect van zijn karakter en persoonlijkheid onderstrepen, welke een voorbeeld voor ons allen is.

Tito was een geliefde man. Hij was er altijd trots op een man uit ‘het land’ te zijn, van “Empordà”, zoals hij vaak benadrukte; een eenvoudige, discrete man die je recht in de ogen keek en direct praatte. Hij hoefde niet hard te werken om geliefd te zijn, hij was zichzelf, en dat was wat het meeste aansprak bij degenen die hem kenden. Misschien was Tito veel gevoeliger dan hij liet zien, want de assertiviteit die hij overdroeg, liet niemand onverschillig. Deze bekwaamheid om te verenigen, deze kracht waardoor hij een goede relatie met iedereen onderhield, laat ons achter met een levensles voor alle Barcelonistas.

We hebben dankzij Tito veel geleerd. Zijn bescheidenheid en discretie, ongekende waarden in de voetbalwereld deze dagen. Zijn perfectionisme en zijn neiging om het meeste van zichzelf te eisen, waren een bron van inspiratie voor iedereen die met hem heeft gewerkt. Ik herinner me dat hij eiste dat het veld van Camp Nou lag als een perfect tapijt. Het maakte hem niet uit als hij moest volharden als dat nodig was, want hij streed voor waar hij in geloofde met hetzelfde enthousiasme dat hij in zijn eigen werk stak.

Hij groeide op in La Masía en geloofde in diens waarden en principes. Hij wist uit eigen ervaring dat de dromen van voetballers niet altijd bewaarheid worden bij FC Barcelona, maar hij wist ook dat deze teleurstellingen je helpen te groeien.
Hij zag zijn zoon Adrià, die hetzelfde enthousiasme en dezelfde dromen heeft als Tito op zijn leeftijd, zich bij de club voegen als een tiener en de club verlaten als een man en een goed mens. Misschien is dat waarom hij altijd oog had voor de jeugdteams en een geweldige supporter was van het jeugdsysteem. La Masía was altijd een van zijn voornaamste bezigheden als Barça-coach.

Toen Tito het eerste team overnam, sprak hij woorden die niet meer waar hadden kunnen zijn. “Ik ben evenveel of zelfs beter voorbereid als elke coach die van buitenaf komt, omdat ik de manier waarop we spelen en de wedstrijd zien begrijp.” Hij zei het met perfecte overtuiging en het geloof dat hij het team op de weg naar succes die het in de jaren ervoor bewandelde, kon houden. En dat is wat hij deed, zo lang hij een goede gezondheid genoot.

Hij had duidelijke ideeën, wist wat hij wilde, en wist altijd wat hij moest doen, en hij vond altijd oplossingen voor alles. Hij was een geboren organisator, een stille leider die niet aarzelde om zijn plannen uit te voeren. Tito was nooit een aanvaller, maar hij leidde wel altijd de aanval.

Het lot speelde een wreed spel met hem. De ziekte waartegen hij dapper vocht met vastberadenheid was de enige tegenstander die hem kon weerhouden van het leven van zijn droom.
Maar Tito stopte nooit met geven om de club, zelfs in de moeilijkste momenten van zijn persoonlijke gevecht tegen de ziekte. Ik heb zelf ervaren hoe hij de Club hielp met advies tot aan zijn laatste momenten. “We moeten dit doen… Wil je dat ik je help om dat te doen?” vroeg hij me een paar dagen geleden.

Tito heeft ons verlaten, maar de herinnering aan hem maakt ons zeker weten meer mens en betere Barcelonistas. Wegens zijn verdiensten als coach, maar meer nog wegens zijn voorbeeld als mens, zal hij onderdeel van onze geschiedenis zijn, iemand tegen wie we voor eeuwig op zullen kijken.

Ik wil deze brief afsluiten bij een dankwoord aan zijn vrouw Montse en zijn kinderen, Carlota en Adrià, voor de manier waarop jullie gehouden hebben van Tito en voor hem gezorgd hebben. Jullie zullen altijd in de harten van alle Barcelonistas verblijven.
En bedankt, Tito, voor alles wat je ons hebt gegeven. Bedankt dat je ons sterker hebt gemaakt.

Josep Maria Bartomeu i Floreta
President van FC Barcelona
Barcelona, 26 April 2014

PS: Maak je geen zorgen, Tito. We zullen ons blijven ontfermen over het veld zoals je wenste."