02-05

Real Madrid - Barça 2-6

Met een briljante gala voorstelling heeft FC Barcelona zaterdagavond in Bernabeu laten zien dat er maar één team alle recht heeft op de Spaanse landstitel. Real Madrid werd een speelbal van een weergaloos Barça dat haar opponent eerlijkheidshalve nog spaarde voor een groter debacle. Zes doelpunten vielen er uiteindelijk en daarmee heeft de socio, die de afgelopen decennia bijna tot vervelens toe altijd maar moest terugvallen op de zwartwit beelden van de 0-5 uit de tijd van Cruijff, nu ook zijn historische westrijd met kleurenbeeld. De 2-6 is een resultaat van de buitencategorie en zal nog lang op het netvlies van de Barça aanhanger blijven staan.

Met zeven punten voorsprong is de titel voor Pep Guardiola en de zijnen dichter bij dan ooit. Volgende week kunnen de flessen cava wel eens ontkurkt worden als Real Madrid naar Valencia moet en Barça gastheer is van Villarreal. Bij verlies van Real en winst van Barça is de 19e landstitel voor de blaugranas een feit.

Het begin van de avond voorspelde niet de uitslag die 90 minuten later op het scorebord zou staan. De in de sterkst mogelijke opstelling gestarte blaugranas begonnen hoopgevend aan de klus en kregen via Messi en Eto’o al snel twee goede mogelijkheden. Ze zagen Real achter allengs sterk in het spel komen. Met name Arjen Robben was een plaag voor de nerveuse linksachter Aric Abdal. De Fransman liet zich te gemakkelijk uitspelen en uit een voorzet van Ramos kon Higuain vrij inkoppen. Een domper voor Guardiola, die opnieuw zag dat zijn defensie bij hoge ballen vanaf de vleugels niet adequaat verdedigt.

Het antwoord van Barcelona was er echter een van grote klasse. Het leek alsof de achterstand als doping werkte, want aanval op aanval werd op het doel van Iker Cassillas losgelaten. In razend tempo werd de 1-0 omgebogen in een 1-2 voorsprong. Eerst stuurde Messi met een elegant pasje Henry de vrije ruimte in. De Fransman, momenteel in bloedvorm, rondde vervolgens oog in oog met Cassillas koeltjes af. Twee minuten later was het aanvoerder Carles Puyol, die een vrije trap van Xavi meedogenloos tegen de touwen kopte. Puyol ontstak daarbij in euforie en kuste zijn Catalaanse aanvoerdersband.

De vergelijkenis tussen Real Madrid en Duitsers ging ook zaterdag weer op. Beide geven nooit op. De achterstand was voor de Madrilenen het sein er een extra stapje bovenop te doen. Via de sterke Robben kwamen er kansen, maar Valdés stond zijn mannetje. Dat deed ook 'San' Iker Casillas, de doelman die er hoogstpersoonlijk toe bijdraagt dat Real uberhaupt nog aan een prolongatie van de titel mocht denken. Ook nu stond de fanstastische goalie alle mogelijke ballen uit zijn hok te ranselen. Hij pareerde schoten van Messi, Eto’o, Xavi en Iniesta. Het was achterin bij Madrid gatenkaas. Toen ook middenvelder Lass nog eens in de fout ging en de bal aan de ijverige Xavi en Messi verspeelde, was het leed niet te overzien. Lionel spurtte naar Casillas toe en deponeerde de bal in de linkerhoek. Met kunst en vliegwerk wist Madrid in het vervolg van het eerste bedrijf erger te voorkomen en kon het gaan bijtanken met slechts een 1-3 achterstand.

Toch vond trainer Juande het niet nodig om wissels toe te passen. Enigzins vertrouwend op de zich immer terugknokkende Madrilenen liet hij zijn manschappen onaangeroerd. Real had 18 duels niet meer verloren, dus het zou niet zo’n vaart lopen. Het spel ging tot ergenis van Juande toch op dezelfde voet door als in de eerste helft. Via de grootmeester Xavi verdween de ene zuivere steekbal na de andere achter de stuntelende verdediging, die onder aanvoering stond van Cannavaro. Het was Barça te verwijten dat het te veel kansen om zeep hield. Het leek wel alsof het te mooi moest. Dan vraag je om problemen, die er met de 2-3 van Sergio Ramos, weer uit een dood spelmoment, ook bijna kwamen.

Niets is momenteel zo sterk als de veerkracht van FC Barcelona. Binnen twee minuten wisten de blaugranas de boel weer recht te trekken. Henry werd door Xavi de diepte ingestuurd en lopte de bal over de uitkomende Casillas in het lege doel. De controle over de wedstrijd was daarmee herwonnen en die zou niet meer worden afgegeven. Ook niet toen Real met de Nederlanders Huntelaar en Van der Vaart op de proppen kwam. Onder het motto ‘het is nu of nooit’, zette Barça een tandje bij en moest Real vrezen voor een totale vernedering. Messi zocht een aantal keer zijn mogelijkheid door de verdediging heen te slalommen en in de 74e minuut stond hij garant voor de 2-5. Zijn knappe individuele doelpunt, weer op aangeven van Xavi, betekende competitiedoelpunt nummer 99. Het was als of de spelers van Barcelona wisten dat een andere historische mijlpaal voor de deur stond, want ook de ijzersterk spelende Piqué ging zich met de aanval bemoeien. In de 81e minuut werd hij door de opkomende Eto’o voor het doel aangespeeld. Miste hij door toedoen van Casillas in eertse instantie, zijn rebound verdween toch achter de verbouwereerde Real doelman. Met het bereiken van de mijlpaal van 100 doelpunten telde Barça een half dozijn goals, het sein voor de toeschouwers in het Bernabeu om op te staan en stilletjes het stadion te verlaten. Een dergelijke afgang zullen ze zich nog lang heugen.

Opst: Valdés, Alves, Piqué, Abidal; Xavi, Touré (84. Busquets), Iniesta (84. Bojan); Messi, Eto’o, Henry (60. Keita)